Geloofsverhaal op Revive / deel 2

In mei 2021 belde ik met Dick van den Bos van Revive en vertelde ik hem mijn geloofsverhaal. Over het gezin waarin ik opgroeide, hoe ik tot geloof ben gekomen en hoe aanbidding van een hobby mijn bediening werd. Het werden twee artikelen, waarvan je in deze blogpost het tweede artikel leest. Het eerste artikel vind je hier.

Rotterdam, 01 juni 2021 – Aanbiddingsleider Charlotte Jordaan raakte in het afgelopen jaar overspannen, nadat ze altijd hard werkte om het iedereen naar de zin te maken. Ze legde de lat te hoog voor zichzelf. “Ik werd in de afgelopen zomer op mezelf teruggeworpen. Er waren momenten dat ik dacht: als ik niets meer kan, wie ben ik dan nog?” In dit artikel vertelt ze hierover en hoe ze er uiteindelijk beter is uitgekomen.

Ze vertelt hoe de problemen ontstonden. “Dat is ontstaan door de persoon die ik in de afgelopen jaren geworden ben. Perfectionistisch, ik leg de lat hoog voor mezelf, ik ben best gevoelig, en ik denk al snel te weten wat andere mensen voelen. Daarnaast ben ik ook erg confrontatie-mijdend.”

“Ik heb mezelf aangeleerd om vooral niet teveel te vragen aan anderen en ook niet aan te geven waar mijn behoeften liggen. Daarbij wilde ik vooral heel hard werken. Maar dat houdt op een gegeven moment op. In mijn baan had ik veel verantwoordelijkheid als eventmanager en marketeer. Ik had events die ik van het begin tot het einde regelde en verzorgde. Dan moet je leren om ook je collega’s om hulp te vragen.”

Ik had mezelf aangeleerd om vooral niet teveel te vragen aan anderen en ook niet aan te geven waar mijn behoeften liggen.

“Toen corona kwam, kwam ik thuis te zitten. Dat vond ik veel minder leuk, want nu zat ik vooral achter mijn laptop in plaats van dat ik op locatie rondliep. Daarnaast kreeg ik door stroeve samenwerkingen meer werk op mijn bord en in de weekenden werd het ook minder gezellig vanwege de coronamaatregelen. Ik miste de gezellige contacten met vriendinnen. Door veel werkdruk en weinig ontspanning, moest ik in augustus noodgedwongen teruggaan naar een werkweek van vijftig procent.”

Lessen
Daarna bouwde ze het langzaam weer op en nu is ze weer helemaal terug. Wat heeft ze geleerd? “Ik heb geleerd om aan te geven wat ik nodig heb. Bijvoorbeeld door mensen te vragen of ze werk kunnen overnemen en ook om niet mijn hele agenda vol te plannen. Verder neem ik ook meer tijd voor mezelf, om tot rust te komen. Dat is een hele reis geweest.” 

Ze is een van de vele jonge mensen die hier tegenaan gelopen is, vertelt Charlotte. “Ja, je bent in deze tijd meer op jezelf aangewezen en je loopt sneller tegen dingen aan. Het ‘voordeel’ van druk zijn, is dat je hetgeen in de binnenkant gebeurt niet meer zo goed hoort. Nu ben ik beter gaan luisteren naar mijn lichaam en gedachten en ontdek je ook sneller waar je tegenaan loopt. Ik kon het niet langer negeren, het kwam bovendrijven.”

“Wat er kwam bovendrijven was dat ik ontdekte dat ik door hard te werken goed genoeg gevonden wilde worden. Ik deed heel hard mijn best om in vier jaar tijd mijn HBO te halen. Daarna wilde ik er op mijn werk ook goed uitkomen, evenals in de kerk. Ik spande mij zo hard in omdat de lat hoog lag en ik niet anders wist.”

“Totdat ik stilgezet werd en besefte: ‘Wow, ik hecht zoveel waarde aan wat ik doe, maar wie ben ik eigenlijk? Wat blijft er van me over als ik niets meer doe? Want ik kon bijna niets meer. Ik kon geen studieboeken meer lezen, ik kon niet strategisch nadenken, ik kon geen afspraken maken. Zelfs een to do list maken zat er niet in. Er zat niets anders op dan stil te zitten in de tuin of een rondje te lopen. Het was heel wazig. Voordat ik kon herstellen, moest ik eerst mijn beperking accepteren.”

Ontspannen
Uiteindelijk deed Charlotte een coachingstraject. “Die persoon stelde me goede vragen en hielp me ook om te accepteren dat het goed is om soms een halve dag niets ‘nuttigs’ te doen, maar gewoon lekker op een terrasje te zitten met een ontspannend boek en een koffietje. Ik heb in die periode zelfs minder in de Bijbel gelezen.”

“Des te meer heb ik God wel in gebed en aanbidding opgezocht. Ik bad dan: ‘Ik weet het niet meer, maar U weet het wel, laat het me zien wat ik moet doen, help me.’ Gaandeweg herstelde ik en dat hield ik zo door rust te nemen en mijn grenzen aan te geven.”

Ook haar aanbidding veranderde in deze tijd. “Juist in de tijd dat ik zo moe was en niet productief kon zijn, kon ik wel altijd zingen. Als ik onrustig was, ging ik zingen. Het had iets mediterends. Mijn gedachten gingen ergens anders heen. Wanneer ik zing hoef ik minder na te denken dan wanneer ik praat”

“Je zingt woorden van waarheid en leven, of soms zong ik een gebed. Daardoor haalde ik mijn hoofd en gedachten weg van mijn zorgen, gericht op het verhogen en aanbidden van God. Het uitgangspunt van aanbidding is hierdoor voor mij nog meer veranderd. Niet liedjes zingen, maar het uitbidden naar God. Doordat die focus thuis is veranderd, is het ook veranderd op het podium.”

“Achteraf gezien vind ik het niet erg dat deze periode er is geweest. Het heeft me echt gevormd en mijn basis in mijn geloof was zo sterk in deze periode. Daardoor wist ik: ik ga er beter uitkomen.”

Dit was het tweede artikel wat Revive plaatste. Wil je de eerste lezen? Dat kan hier.