Geloofsverhaal op Revive / deel 1

In mei 2021 belde ik met Dick van den Bos van Revive en vertelde ik hem mijn geloofsverhaal. Over het gezin waarin ik opgroeide, hoe ik tot het geloof ben gekomen en hoe aanbidding van een hobby mijn bediening werd. Het werden twee artikelen, waarvan je in deze blogpost het eerste artikel leest. Het tweede artikel vind je hier.

Rotterdam, 10 mei 2021 door Dick van den Bos – Charlotte Jordaan groeide op in een niet-christelijk gezin, maar had wel een sterke interesse in het christelijk geloof. Toen ze op haar dertiende mee ging naar een kerkdienst, maakte ze haar keuze voor God. “Ik wist meteen: dit laat ik nooit meer los.” Ze vertelt hoe ze uiteindelijk ook aanbiddingsleidster werd.

“Ik ben opgegroeid in Goeree-Overflakkee. Dat is best een gelovig gebied. Ik zat op een openbare school, maar ik ben wel altijd nieuwsgierig geweest naar het christelijk geloof. Ik wilde op de basisschool graag godsdienst krijgen, maar dat ging niet door omdat ik de enige was.”

“Op mijn dertiende ging ik met een vriendin mee naar een Paasdienst, waarbij veel gezongen werd en een dramastuk gespeeld werd rondom de kruisiging. Ik vond het leuk om mee te gaan en ik voelde me zo aangetrokken tot het verhaal. Ik dacht: ‘Dit is echt fantastisch!’ Na de dienst vroeg mijn vriendin of ze voor mij mochten bidden. Dat vond ik goed. Op dat moment voelde ik een gigantische last van mijn schouders vallen en ik was zo licht als een veertje.”

“DAT WAS VOOR MIJ HET MOMENT DAT IK BESEFTE: DIT GEBEURDE OMDAT IK JEZUS HEB TOEGELATEN IN MIJN LEVEN. HIJ HEEFT DIT VAN ME AFGENOMEN.”

“Dat was voor mij het moment dat ik besefte: dit gebeurde omdat ik Jezus heb toegelaten in mijn leven. Hij heeft dit van me afgenomen. Ik moest het nog wel aan mijn ouders vertellen. De moeder van mijn vriendin ging even mee naar binnen en zei tegen mijn ouders: ‘Charlotte vond het vanavond erg mooi en wil graag ontdekken of dit bij haar past. Van binnen dacht ik: ‘Ik hoef het niet te ontdekken, hoor. Ik weet het al.’ Diezelfde avond ging ik in de Bijbel lezen en ik las heel het evangelie van Mattheus in een keer uit. Ik was zo enthousiast.”

Ups en downs
Charlotte vertelt dat ze daarna in een gestage groeiperiode terechtkwam. “Het waren tijden met ups en downs, maar ik  kwam steeds verder. Mijn ouders reageerden er ook best goed en respectvol op. Ze hadden een houding van: ‘Als dat wat voor jou is, dan is het goed.’ Ze wilden wel dat ik wachtte met dopen toen ik 18 was. Ze wilden daarmee aankijken of dit een fase was, of dat ik er echt voor zou gaan. Ik mocht ook niet meteen naar Opwekking, dat ging geleidelijk aan.” Naar de kerk ging ze wel wekelijks, waarbij ze werd opgehaald door de moeder van een vriendin.

Dat Charlotte altijd een honger had naar God, probeert ze te verklaren. “Ik weet het niet heel goed, eigenlijk. Ik ben best een gevoelig persoon, ik denk dat het daar misschien mee te maken heeft. Voordat ik geloofde, praatte ik al tegen ‘iemand’. Dan zei ik bij het naar bed gaan: ‘Dank U wel voor deze tijd’, terwijl ik geen flauw idee had tegen wie ik het had. Het was alsof God me voorbereidde.”

Ontwikkeling
Nadat Charlotte haar keuze voor Jezus had gemaakt, was ze heel enthousiast en onbevangen. “Ik was er heel de tijd mee bezig. Gaandeweg kwam ik ook dingen tegen die twijfels brachten of ontmoedigden. Bijvoorbeeld tegenslagen als dat mijn relatie uitging. Dan vroeg ik: ‘God, hoe kan dit?’ Maar ik had goede mensen om me heen en ik bleef dicht bij God.”

“IK PRAAT WEL MET HEN OVER GOD, MAAR IK BEN OOK VOORZICHTIG. SOMS MERKTE IK DAT EEN GESPREK EROVER ZOU UITLOPEN OP EEN DISCUSSIE.”

“De relatie met mijn ouders heb ik altijd proberen te beschermen. Ik praat wel met hen over God, maar ik ben ook voorzichtig. Soms merkte ik dat een gesprek erover zou uitlopen op een discussie. Ik vind de relatie met mijn ouders belangrijker dan het hen door de strot te duwen. Dat is soms best lastig omdat ik hen het evangelie van harte gun.”

Aanbidding
Toen Charlotte gelovig geworden was, kwam er al snel een belangrijk aspect voor haar naar boven: aanbidding. Daar had ze echt een passie voor die eigenlijk al ontstaan was in haar kindertijd. 

“Toen ik vier was, zat ik in een kinderkoor en zong ik al solo’s. We gingen naar bejaardentehuizen en ik mocht dan een liedje zingen. Ook deed ik mee met musicals, ik was er al jong mee bezig.”

“Maar aanbidding heeft toch een extra dimensie. Het zette me in vuur en vlam voor God als ik dat deed. Het is ontzettend bijzonder dat je het geloof dat je meedraagt kunt uitzingen door aanbidding, dat vind ik het mooiste dat er is.”

“Op mijn zestiende ben ik ook in de band van de kerk gegaan en op mijn achttiende werd ik aanbiddingsleidster. De gezamenlijke aanbidding was voor mij ook altijd erg bijzonder, omdat het zo’n eenheid en saamhorigheid bracht. Een hele zaal met mensen die allemaal tegelijk belijden: God ik hou van U. Dat raakte mij altijd. Of je nu met honderd of met duizend man staat, je bent gericht op Hem!”

Break Free Worship
Charlotte zong al acht jaar in haar kerkelijke gemeente en sinds twee jaar zit ze bij Break Free Worship. In die tijd heeft ze een innerlijke reis doorgemaakt. “Ik leerde steeds meer dat het niet om mij gaat, maar dat ik een talent heb dat mij gegeven is en dat ik tot eer van God mag inzetten.

De stap naar Break Free Worship was wel even wennen. Je staat steeds op een ander podium en bij elke plek is het weer anders hoe je ontvangen wordt en hoe mensen reageren. Maar dat is erg meegevallen, die afwisseling is juist erg leuk.

Tijdens het afgelopen jaar hebben we onze eerste EP uitgebracht. Het hele proces mocht ik van dichtbij meemaken en ik heb ook meegeschreven aan de nummers. Ondertussen treden we ook steeds meer op, meestal via livestreams of op zeldzame momenten in fysieke diensten. Het was bijvoorbeeld ontzettend tof om pasgeleden een programmaonderdeel op te nemen voor Teenzone Opwekking.” 

“NU LIGT DE FOCUS OP MIJN PERSOONLIJKE RELATIE MET GOD EN IS DE PRESTATIEDRUK WEGGEVALLEN. DAT MAAKT DE AANBIDDING HEEL ANDERS.”

Overspannen
Ondertussen heeft Charlotte Jordaan in 2020 ook weer nieuwe lessen geleerd, nadat ze in de zomer overspannen werd. Daar vertelt ze in het volgende interview meer over. Ze vertelt hoe de overspannenheid en het herstel hiervan haar ook gevormd hebben in haar rol als aanbiddingsleider.

“Aan de ene kant leg ik nu minder druk op mezelf. Vroeger ging ik altijd met buikpijn het podium op, omdat ik zoveel van mezelf verwachtte. Ik moest goed zingen, goed leiden en goede woorden spreken. Nu ligt de focus op mijn persoonlijke relatie met God en is de prestatiedruk weggevallen. Dat maakt de aanbidding heel anders.”

Verder lezen? Hier vind je het tweede artikel wat Revive plaatste.